ΝΗΣΟΣ ΣΚΥΡΟΣ Το καθεστώς λειτουργίας των Ναών

 ΝΗΣΟΣ ΣΚΥΡΟΣ 

Το καθεστώς λειτουργίας των Ναών

Ναός της Αγίας Τριάδας στο Μπόριο

 

Μέχρι την ανεξαρτησία του Ελληνικού Κράτους^[1] και της Ελληνικής Εκκλησίας^[2], όλες οι εκκλησίες της Σκύρου, με εξαίρεση τις επισκοπικές εκκλησίες και τις Ιερές Μονές, ήταν ιδιωτικές.

Στην απάντησή του στη νεοϊδρυθείσα Νομαρχία Ευβοίας, ο Επίτροπος της Επισκοπής Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Κουτσούπης, γράφει το 1833 σχετικά με τις εκκλησίες του νησιού ότι:  «ουδεμία ευρίσκεται εις την επαρχίαν ταύτην κοινή, αλλ’ εισίν πάσαι ιδιόκτητοι».

Το επόμενο έτος, την ίδια δήλωση έκανε και ο τελευταίος επίσκοπος Σκύρου, Γρηγόριος. Αυτό ίσχυε ακόμη και για τις ενοριακές εκκλησίες. Ο ιερέας κάθε ενορίας διορίζονταν και πληρώνονταν  από τους ιδιοκτήτες της εκκλησίας, και όχι από τον επίσκοπο.

Στη διάρκεια ύπαρξης της Επισκοπής στη Σκύρο μέχρι τις μέρες μας λειτούργησαν δέκα πέντε (15)^[3] ενοριακοί Ναοί^[4]: Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 λειτουργούσαν πέντε (5)^[5] ενοριακοί Ναοί.

Σήμερα λειτουργούν τρεις (3)^[6] ενοριακοί Ναοί. Για λίγο τα τελευταία χρόνια λειτούργησαν οι Ναοί του Αγίου Μηνά και της Αγίας Βαρβάρας στο Καλικρί. Σήμερα ανήκουν στην ενορία του Αγίου Νικολάου Λιναριάς.

Οι ενοριακοί Ναοί των Αγίων Αποστόλων, της Αγίας Τριάδας στο Μπόριο, της Παναγίας Κ’τσού και της Παναγίας Ψωμούς, της Αγίας Άννας, του Χριστού του Μίγα, έπαψαν να λειτουργούν ως ενοριακοί Ναοί, αμέσως μετά τη διάλυση της Επισκοπής.

Αν πάρουμε υπ’ όψη μας ότι στο νησί υπήρξαν τόσες ενορίες και ότι στα ενεργά μοναστήρια υπήρχαν ιερομόναχοι, είναι πάρα πολλοί οι ιερείς, που ιεράτευσαν στο νησί, από τα βυζαντινά και μεσαιωνικά χρόνια, έως τους νεότερους αλλά και σύγχρονους χρόνους.

Επομένως δεν είναι δυνατό να μνημονευτούν όλοι αυτοί οι Ιερείς, που διακόνησαν στο νησί. (Πίνακας σελίδες 757-762 με μέρος των κληρικών) 

                                       Ιερός Ναός των Αγίων Αποστόλων στη συνοικία Κρόκος

---

[1] Η Ιστορία της νεότερης Ελλάδας αρχίζει ουσιαστικά από το 1821 και την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους το έτος 1828 με κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια καλύπτοντας την Πελοπόννησο και μέρος της Στερεάς Ελλάδας.

[2] Η ποιμαντική περιφέρεια της Ελληνικής Εκκλησίας υπαγόταν αρχικά στον επίσκοπο Ρώμης και από τον 8ο αιώνα έως και το 1833 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το 1833 η Αντιβασιλεία του Οθωνα του Α΄ διακήρυξε την ανεξαρτησία της ελλαδικής Εκκλησίας ακολουθώντας τη γραμμή του λόγιου κληρικού Θεόκλητου Φαρμακίδη. Ο Οικουμενικός Θρόνος αρνήθηκε να αποδεχτεί αυτή την κίνηση απόσχισης κανονικών του εδαφών και μόνο το 1850 εξέδωσε Τόμο Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Για την ελληνική πολιτεία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, ενώ κατά το Κανονικό Δίκαιο (εκκλησιαστικούς κανόνες) αποτελεί θείο καθίδρυμα. Αναγνωρίζεται από το ελληνικό Σύνταγμα ως επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδας και ο καταστατικός της χάρτης είναι νόμος του κράτους.

[3] Αγίας Τριάδας, Μπόριο - Αγίων Αποστόλων, Κρόκος - Γενέσιον της Θεοτόκου ή Κυρά-Ψωμού - Γέννηση του Χριστού ή Χριστός του Μίγα. - Αγία Άννα, Μεγάλη Στράτα - Εισόδια της Θεοτόκου ή Παναγία Κ’τσού - Ταξιαρχών, Πλατεία Χωριού - Ζωοδόχου Πηγής ή Ελεημονήτρια - Αποτομής Κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου (πιθανά ο Φράγκος) - Επισκοπικός Ναός - Εισόδια της Θεοτόκου ή Παναγία Μελικαρού - Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Κοχύλια - Γενέσιον της Θεοτόκου ή Αρχοντοπαναγιά - Αγίου Νικολάου Λιναριάς - Αγίου Μηνά Αγορά

[4] Βασίλειος Ατέσης , «Η Ιστορία της Εκκλησίας της Σκύρου», Αθήνα 1961

[5] Εισόδια της Θεοτόκου ή Παναγία Μελικαρού - Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Κοχύλια - Γενέσιον της Θεοτόκου ή Αρχοντοπαναγιά - Αγίου Νικολάου Λιναριάς - Αγίου Μηνά Αγορά

[6] Παναγία Μελικαρού - Αγίου Ιωάννη Προδρόμου Κοχύλια - Αγίου Νικολάου Λιναριάς