Αρχιμανδρίτης Μακάριος Βαρλαάμ
Παναγία Αυτούμενες στο Τραχύ: Δύο μεγάλοι μαρμάρινοι κίονες στην είσοδο από τον Νάρθηκα στον Κυρίως Ναό. Τα πολλά υπολείμματα αρχαίας κατασκευής, όπως και τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα στην ευρύτερη περιοχή μαρτυρούν ότι στο μέρος υπήρξε πολυπληθής κοινότητα γεωργών και κτηνοτρόφων
Σκυριανός στην καταγωγή, την ίδια περίοδο, υπήρξε και ο Αρχιμανδρίτης Μακάριος Βαρλαάμ, αγωνιστής του 1821. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μανόλης Βαρσάμος. Από ιερομόναχος στο Άγιο Όρος διορίστηκε πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Χαλκίδας. Η Φιλική Εταιρεία από τους πρώτους που κατήχησε ήταν ο Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος[1], ο οποίος με τη σειρά του κοινώνησε το μυστικό της Φιλικής Εταιρείας στον Μακάριο Βαρλαάμ και άλλους[2]. Στην Εύβοια τότε δεν υπήρχε αρματολίκι. Το νησί ήταν ειρηνικό και ο Τούρκος Πασάς της Χαλκίδας, με τη φρουρά του Κάστρου και λίγους γενίτσαρους, κρατούσε την τάξη.
Κάστρο: Κολόνες αρχαιοελληνικού ναού και μέρος του δαπέδου στο ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου
Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση, ήταν πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Χαλκίδας. Οι Τούρκοι θορυβήθηκαν και ο Τούρκος Διοικητής της Εύβοιας συγκάλεσε σύσκεψη, στην οποία συμμετείχαν ο τότε Μητροπολίτης Ευρίπου Γρηγόριος και οι Δημογέροντες.
Σ’ αυτή τη σύσκεψη αποφασίστηκε ο αφοπλισμός των χριστιανών της Εύβοιας. Ο Πρωτοσύγκελος Μακάριος Βαρλαάμ υποχρεώθηκε να περιοδεύσει στο νησί, για να καθησυχάσει το λαό και να τον αποτρέψει να προσχωρήσει στην Επανάσταση.
Ο Γρηγόριος σύστησε μυστικά στον Αβραάμ, μόλις βγει από την πόλη, να κηρύξει την Επανάσταση, ενώ αυτός θα παρέμεινε στη Χαλκίδα, αποδεχόμενος ακόμα και το μαρτύριο για να σώσει τους χριστιανούς.
Τον συνόδευε μάλιστα ένας αστυνομικός, ο Αμούς αγάς[3].
Έτσι ο Βαρλαάμ, μπροστά στον αστυνομικό έλεγε ό,τι τον διέταξαν, αλλά κρυφά προέτρεπε τους κατοίκους να ξεσηκωθούν.
Όταν μάλιστα συνάντησε αρματωμένους χωρικούς, στο χωριό Κοντοδεσπότι, σκότωσε με τη συνεργασία τους τον Τούρκο αστυνομικό και, ως αρχηγός τους πια, πήγε μαζί τους στο χωριό Άγιον, του δήμου Ιστιαίας, το Μάϊο του 1821.
Εκεί ενώθηκε με τους Κλέφτες του Νικόλαου Τομαρά, τον ξάδελφο του Οδυσσέα Ανδρούτσου, καπετάν Βερούση, και τον Γεώργιο Ιατρού και βοήθησε στη δημιουργία στρατοπέδου. Βοήθησε να σταλούν στις 25 Μαΐου 1821 οι πρώτες επαναστατικές προκηρύξεις που προέτρεπαν τους κατοίκους της Εύβοιας «να βοηθήσουν στην απελευθέρωση του Ελληνικού Γένους από τον Τουρκικό ζυγό».
Από τη βόρεια Εύβοια μαζί με τον Τομαρά και τον Ιατρού, συνυπέγραψε τις πρώτες επαναστατικές διακηρύξεις, που προέτρεπαν τους κατοίκους σε γενικό ξεσηκωμό εναντίον των Τούρκων. Εκεί ο Μακάριος Βαρλαάμ έγραψε την εξής επιστολή στους Τούρκους:
«Γνωρίζετε, αγάδες, από τα κιτάπια σας, ότι ο από Θεού ορισμένος καιρός της εξουσίας σας επέρασε, δε θέλει να μας έχετε Ραγιάδες πλέον, να προσκυνήσετε και να πάρετε όσα πράματα σηκώνετε και να πάτε όπου θέλετε. Σας υποσχόμαστε να φυλάξουμε την τιμή σας, αφού αφήσετε τάρματά σας. Εμείς τη γή που μας πήρατε ζητούμε να πάρουμε πίσω και τίποτε άλλο»[4].
Παρά τις συγκρούσεις για την κατάληψη της Χαλκίδας και τις διάφορες μάχες με τους Τούρκους, η προσπάθεια απέτυχε. Το 1822, μετά την αποτυχία, ο Μακάριος εγκαταστάθηκε στη Σκύρο.
Επιβραβεύτηκε, όπως και ο Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ, από το ελεύθερο Ελληνικό κράτος[5].
Κίονες μπροστά στο Ναό του Αγίου Ιωάννη ή Ψαρμός στο Αχίλλι
[1] Ο Γρηγόριος Αργυροκαστρίτης ήταν αρχιεπίσκοπος Εύβοιας, μητροπολίτης Αθηνών, λόγιος και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο, της επαρχίας Δρυϊνουπόλεως. Το 1799 μετατέθηκε στον επισκοπικό θρόνο Ευρίπου. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1827 εκλέγεται Μητροπολίτης Αθηνών μετά από εισήγηση του Πατριάρχη Αγαθάγγελου.
[2] Φάνης Μιχαλόπουλος, «Ο Αργυροκαστρίτης κι η επανάσταση της Εύβοιας», Έκδοση «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών σελ.9
[3] https://greek_greek.en-academic.com/
[4] Φάνης Μιχαλόπουλος, «Ο Αργυροκαστρίτης κι η επανάσταση της Εύβοιας», Έκδοση «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών σελ. 15
[5] Μελέτη του καθηγητή και ερευνητή Νίκου Βαρσάμου. Κείμενα από εκδήλωση για τον εορτασμό της 172ης επετείου από την απελευθέρωση της Εύβοιας από τους Τούρκους. Σκύρος 15 Ιουνίου 2002.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου