ΝΗΣΟΣ ΣΚΥΡΟΣ: Ενετική κυριαρχία

 Η ορθόδοξη Επισκοπή στη Σκύρο λειτουργούσε σε ολόκληρη  την περίοδο της Ενετικής κυριαρχίας

 

Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 η  Σκύρος, όπως και τα άλλα νησιά των Σποράδων (Σκιάθος και  Σκόπελος), προτίμησαν την Ενετική κυριαρχία[1],  αντί της Οθωμανικής. Έτσι, από το 1453 το κάθε νησί αποτελούσε αυτόνομη Επισκοπή.

Τα νησιά πρόβαλαν στον Ενετό ναύαρχο να επικυρώσει τα αρχαία προνόμια και τη διατήρηση στο κάθε νησί της έδρας του  ορθόδοξου Επισκόπου. Οι όροι για τη διατήρηση της ορθόδοξης επισκοπικής έδρας έγιναν τελικά αποδεκτοί από τους Ενετούς.

Αυτό γιατί οι Ενετοί δε διακρίνονταν ιδιαίτερα για τη  θρησκευτική τους ευαισθησία, όπως οι υπόλοιποι Λατίνοι, και επέτρεπαν να διατηρούνται  οι ορθόδοξοι Επίσκοποι στις κτήσεις τους.[2]

Οι κάτοικοι της Σκύρου, έχοντες επικεφαλής τον δικό τους Επίσκοπο, εξέθεσαν προς τον αποσταλέντα Βενετό επίτροπο τις καταπιέσεις, που τους επέβαλε ο τότε Ενετός διοικητής Jacobo Salamono.

Επομένως,  είναι γεγονός ότι διατηρήθηκε η ορθόδοξη Επισκοπή στη Σκύρο, η οποία λειτουργούσε σε ολόκληρη  την περίοδο της Ενετικής κυριαρχίας (πρώτη και δεύτερη Ενετοκρατία)[3]. Αυτό γίνεται φανερό από τις υπάρχουσες πληροφορίες, οι οποίες αποδεικνύουν την ύπαρξη ορθοδόξου Επισκόπου στο νησί.

Η γνώμη αυτή επιβεβαιώνεται από το ημερολόγιο του Marino Sanuto»[4], όπου  αναφέρεται  ότι,  κατά τα έτη  1518 – 1531,  υπήρχαν  στα  νησιά (Σκύρο, Σκιάθο, Σκόπελο) ορθόδοξοι Επίσκοποι, οι οποίοι μάλιστα έπαιρναν ενεργό μέρος στη ζωή  των κατοίκων. Μάλιστα, γι’ αυτή την περίοδο, είναι γνωστοί οι επικεφαλής Επίσκοποι, που καθοδήγησαν τους Σκυριανούς ορθόδοξους χριστιανούς[5].

---

[1] Η Ενετική κυριαρχία (Ενετοκρατία)  είναι η κυριαρχία της Βενετίας στην Ελλάδα, που ξεκίνησε το 1204 στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, ως μέρος της Φραγκοκρατίας και στη συνέχεια διατηρήθηκε παράλληλα με την Τουρκοκρατία ως το τέλος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας το 1797.

[2] Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι» (1204-1566), Miller William , Ελ. Γράµµατα, Αθήνα, 1997

[3] Η πρώτη φτάνει μέχρι το 1453, που οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και η δεύτερη μέχρι το 1669

[4] «Ἐκκλησιαστικαί ειδήσεις ἐκ τοῦ ημερολογίου τοῦ Marino Sanuto», περί Σκιάθου, Σκύρου, Αιγίνης, Κύπρου και Κερκύρας, Χρ. Γ. Πατρινέλης,  Τυπογραφείον Αδελφών Μυρτίδη, Αθήνα 1964

[5] Ἀτέσης, «Ἐπισκοπή  Σκύρου ανά τους αιώνας», 1939. 

Δ.  Παπαγεωργίου, «Ιστορία  της  Σκύρου  από  των αρχαιοτάτων χρόνων», Πάτραι 1909 και Ἀτέσης, «Ιστορία της Εκκλησίας Σκύρου».