ΝΗΣΟΣ ΣΚΥΡΟΣ: Η Μονή του Αγίου Γεωργίου χαρακτηρίζεται ως «Εθνική»

 

Η αντίδραση των κατοίκων

 

Μετά την Επανάσταση, η Μονή ονομάστηκε «Εθνική» λόγω της κατάστασης που δημιουργήθηκε από την Επανάσταση. Η Σκύρος δηλαδή να ανήκει στο απελευθερωμένο κράτος και η Μονή της Λαύρας να βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Παρά την εκεί παρουσία ηγουμένου-οικονόμου, ο Υπουργός της Θρησκείας Ιωσήφ Νικολάου ζητάει στοιχεία σχετικά με την περιουσία της Μονής.

Τον Οκτώβριο 1823 ο μητροπολίτης Δημητριάδος Παρθένιος διορίζεται ηγούμενος της Μονής από το Υπουργείο της Θρησκείας (Σεπτέμβριος 1823), μετά την εκδίωξή του από τη μητρόπολη. Ο διορισμός του Παρθενίου, που θα γινόταν με αντικατάσταση του Νεοφύτου, δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή μεσολάβησε ο θάνατός του. Έτσι, ο Νεόφυτος επιστρέφει ως ηγούμενος στη Μονή, αφού πρώτα έλαβε την απόφαση του Υπουργείου της Θρησκείας[1].

Η απόφαση της κεντρικής διοίκησης να θεωρήσει τη Μονή ως «Εθνική»  προκάλεσε την αντίδραση των κατοίκων, όπως φαίνεται και στην  αναφορά του έπαρχου Σκοπέλου Μαργαρίτη Δημάδη προς τον πρόεδρο του εκτελεστικού (18 Ιανουάριου 1825).

Οι Σκυριανοί, «αφού κατάρτησαν τας εθνικάς προσόδους[2]...ετόλμησαν να γίνουν και ιερόσυλοι και να θέλουν ότι το μοναστήριον του άγιου Γεωργίου είναι έδικόν τους και όχι τής διοικήσεως»[3]. Ο ηγούμενος Νεόφυτος αντιδρά και  σε αναφορά του πρός το Υπουργείο της Θρησκείας (1 Νοεμβρίου 1825) διεκτραγωδεί την κατάσταση του Μετοχίου[4].

Περιγράφοντας ο Νεόφυτος την υπάρχουσα κατάσταση δε γνωρίζουμε τι ακριβώς εννοεί με τη φράση: ... «δεν έχει ούτε το ήμισυ της πρώτης του καταστάσεως». Αναφέρεται στην καταπάτηση της ακίνητης περιουσίας της Μονής, στην απώλεια των χρηματικών εσόδων της ή σέ κάτι άλλο;

(Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρίκα

«Σκύρος: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση και Λατρεία»)

---

[1] Βασιλείου Γ. Ατέση, «Ιστορία της Εκκλησίας της Σκύρου», Eταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, Αθήναι 1961- σελίδες 168-169

[2]το ενοίκιο που εισπράττει ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα προσπορίζεται ο ιδιοκτήτης ενός ακινήτου.

[3] του αρχιμ. Καλλίστρατου-Οικονόμου, Κωνσταντίνου Ι. Μ. Αγίου Γεωργίου Σκύρου - μετόχι της Μεγίστης Λαύρας (13ος-19ος αι.) (Αθήνα 2002).

[4] Ο όρος «μετόχιο» (>μετέχω) δηλώνει την επέκταση εκκλησιαστικών καθιδρυμάτων και ιδιαίτερα μονών σε περιοχές που βρίσκονται έξω από τα συγκεκριμένα γεωγραφικά όριά τους..