Η εύρεση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου

 Την έφεραν τα κύματα του Αιγαίου στις βραχώδεις ακτές της Σκύρου στη θέση Στεφανιά

Η πιο γνωστή παράδοση είναι η εύρεση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Λένε πως ήρθε στη Σκύρο μοναχή της την εποχή που το Βυζάντιο κυριαρχούνταν από την διένεξη μεταξύ εικονολατρών και  εικονομάχων[1].

Ήταν τότε, όπως λέει η παράδοση, την περίοδο της εικονομαχίας που οι χριστιανοί την έριξαν στη θάλασσα για να τη σώσουν από την οργή των διωκτών. Η εικόνα στάθηκε όρθια στο ταξίδι της, καταλήγοντας στη Σκύρο χωρίς να καταστραφεί από την οργή των διωκτών.

Σύμφωνα με την παράδοση, την έφεραν τα κύματα του Αιγαίου στις βραχώδεις ακτές της Σκύρου στη θέση Στεφανιά[2]. Τσοπάνηδες, που είχαν τα μαντριά τους πάνω στο Άρη, έβλεπαν κάθε βράδυ από μακριά μια λάμψη να λάμπει. Πήγαν και βρήκαν την εικόνα. Την πήραν και την έφεραν στο χωριό.

Άρχισαν να της χτίζουν ένα εκκλησάκι στα Περάματα[3]. Η εικόνα όμως έφευγε τα βράδυ και κάθε πρωί την εύρισκαν πάνω στο Κάστρο.

Άφησαν τότε το εκκλησάκι για μετόχι και έχτισαν πάνω στο Κάστρο τη μεγάλη εκκλησία και το Μοναστήρι[4].

(Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρίκα

«Σκύρος: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση και Λατρεία»)

 

---

[1] Ο όρος Εικονομαχία ξέσπασε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 8ου και το πρώτο μισό του 9ου αιώνα, αναφορικά με τη λατρεία των χριστιανικών εικόνων..

[2] Με το όνομα αυτό υπάρχουν δύο θέσεις στο Βουνό. Η μία είναι του Κ’ναδίν η Στεφανιά (του Κουναδίνη η Στεφανιά) ανάμεσα  στο Κοτσνάρι και Πατνιώτη και η άλλη Μακριά Στεφανιά στο Καλαμίσι. Πηγή: «Τοπωνυμικό της Σκύρου» Ναπ. Εμμ. Ξανθούλης – Αθήνα 1984

[3] Θέση στα Μαγαζιά μετά την Αγία Αικατερίνη και το πέρασμα του ποταμού Κηφισού, απ’ όπου αρχίζει ο μεγάλος κάμπος. Πηγή: «Τοπωνυμικό της Σκύρου» Ναπ. Εμμ. Ξανθούλης – Αθήνα 1984

[4] Νίκη Λ. Πέρδικα: «Σκύρος: Εντυπώσεις και περιγραφαί – Ιστορικά και λαογραφικά σημειώματα – ήθη και έθιμα – μνημεία του λόγου του λαού». Αθήναι, Τύποις Πυρσός (τ. 1), 1940.