Αποτομή Κεφαλής Ιωάννη του Προδρόμου
Θέση: Σήκανο[1]
Την παραμονή του Άη-Γιαννιού το βράδυ θα πάνε τα κορίτσια μ’ ένα καινούργιο λαήνι να πάρουν το αμίλητο νερό κάτω από το ζουριό[1] του μύλου, για να βάλουν τον κλήδονα[2]. Θα ρίξουν κάθε μια μέσα το σημάδι της και ύστερα το λαήνι με τα σημάδια, θα το σκεπάσουν με ένα κόκκινο πανί και θα το βάλουν στο λιακό (ταράτσα), να το αφήσουν όλη νύχτα να το ξαστρίσουν[3]. Ανήμερα του Άη-Γιαννιού το απομεσήμερο θα μαζευτούνε τα κορίτσια ν’ ανοίξουν τον κλήδονα και να βγάλουν τα σημάδια. Ένα-ένα σημάδια βγάλουν μαζί και το τραγούδι παίνεμα. Όταν τελειώσουν όλα, τα ρίχνουν ξανά μέσα και τα βγάζουν ξανά. Όμως, αυτή τη δεύτερη φορά τα τραγούδια είναι σατυρικά. Πειράζονται μεταξύ τους και γελούν. Όταν τελειώσει ο κλήδονας, τα κορίτσια παίρνουν λίγο νερό στο στόμα τους και βγαίνουν στην πόρτα. Όποιο όνομα πρωτακούσουν, εκείνο το όνομα θα είναι του άντρα, που θα πάρουν. Οι νέοι, οι φίλοι τους και τα παιδιά που το ξέρουν, παραφυλούν και αν δουν κάποια να βγαίνει, φωνάζουν ό,τι πιο παράξενο όνομα βάλουν στο νου τους, π.χ. Αβακούμ! Ή Ιερεμία.
Αν πάλι γνωρίζουν, πως αυτή που βγαίνει αγαπά π.χ. το Γιάννη, φωνάζουν Κώστα ή Πέτρο και γελούν και την πειράζουν[4]
Η εκκλησία είναι της εποχής των Οθωμανικών Χρόνων.
Αποτέλεσε τη θερινή κατοικία του Επισκόπου Σκύρου.
Οι επίτροποι αναφέρονται στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 στις σελίδες 741-756.
Η θέση του Ναού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στο χάρτη
[1] Χώρος κινητήριων μηχανισμών(ζουριό). Βρίσκεται στο κάτω μέρος του μύλου. Καταλαμβάνει χώρο ορθογωνικής. κάτοψης, χτισμένος κάτω από τις μυλόπετρες.
[2] Ο Κλήδονας είναι έθιμο που επιβιώνει από την αρχαιότητα και τελείται στις 24 Ιουνίου, σύμφωνα με το οποίο εμφανίζεται στις άγαμες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου. Τέλος, ανήκει στην έντεχνη ή τεχνική και την έμμεσα νεοελληνική μαντεία.
[3] Είναι η διαδικασία κατά την οποία αφήνουμε τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε σε ένα ξόρκι, κάτω από τα άστρα και τη Σελήνη, προκειμένου να ποτιστούν από τη δύναμή τους. Όταν ξαστρίζουμε βγάζουμε τα υλικά μας σε εξωτερικό χώρο (πχ βεράντα, ταράτσα) μόλις πέσει το σκοτάδι και τα μαζεύουμε την άλλη μέρα πριν βγει ο ήλιος. Για τα ξόρκια που σκοπεύουν να μας φέρουν κάτι καλό, ξαστρίζουμε τις ημέρες που η Σελήνη γεμίζει (γέμιση). Αντίστοιχα στα ξόρκια που κάνουμε για να διώξουμε κάτι, ξαστρίζουμε όταν η Σελήνη αδειάζει (χάση).
[4] Νίκη Λ. Πέρδικα: «Σκύρος: Εντυπώσεις και περιγραφαί – Ιστορικά και λαογραφικά σημειώματα – ήθη και έθιμα – μνημεία του λόγου του λαού». Αθήναι, Τύποις Πυρσός (τ. 1), 1940.
[1] Σήκανο: στην κοιλάδα Τρεμούτσι, Αη Γιάννης στο σήκανο, στο δρόμο Χωριό-Τραχύ μετά τα Μεσόχωρα. αρχαίο< σηκός < ο στάβλος, ένας στυλωμένος χώρος, το μαντρί, ειδικά για τα αιγοπρόβατα. .
(Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρίκα
«Σκύρος: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση και Λατρεία»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου