Το ανεπτυγμένο θρησκευτικό συναίσθημα των Σκυριανών

 Η κτηματική περιουσία των εκκλησιών απαλλάσσονταν, επί τουρκοκρατίας, από τον στρεμματικό φόρο

 

Από τον 4^ο αιώνα και κατά τη διάρκεια των Βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων,  χτίζονται στη Σκύρο αρκετές εκκλησίες. Οι περισσότερες χτίζονται πάνω σε ερείπια άλλων ναών (αρχαίων τόπων λατρείας, αλλά και πρωτοχριστιανικών ναών).

Στους Οθωμανικούς χρόνους η εκ νέου θεμελίωση ενός Ναού ή η θεμελίωση νέου στην ύπαιθρο είχε το χαρακτηριστικό της μικρής κατασκευής με μικρή χωρητικότητα πιστών, με μικρές πόρτες και πολλές φορές με δύο - τρία σκαλοπάτια προς τα κάτω.

Για το σκοπό αυτό υπήρξε Πατριαρχικό έγγραφο, που όριζε αυτές τις προδιαγραφές.

Ο λόγος ήταν ότι με αυτή την τακτική εμποδίζονταν η χρήση των Ναών από τους Τούρκους για το σταβλισμό των ζώων (αλόγων).

Κατά την ανοικοδόμηση νέων Ναών πάνω σε αρχαίους Ναούς και Ιερά Θεών ή σε παλαιοχριστιανικούς Ναούς χαρακτηριστικό είναι ότι παρατηρούμε την ύπαρξη στην είσοδο και το εσωτερικό τους, αρκετά σπαράγματα μαρμάρινων αρχαίων κιόνων και μαρμάρινων πλακών ή άλλες ενδείξεις, που καταδεικνύουν την προΰπαρξη των παλιών λατρευτικών χώρων.

Η παράδοση λέει ότι στους χρόνους του Βυζαντίου υπήρχαν σε όλο το νησί της  Σκύρου 365 εκκλησίες. Αυτή η παράδοση, η οποία συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, λέει πως υπήρχε μια εκκλησία για κάθε μέρα του χρόνου.

Η εξήγηση που δίνεται για την ύπαρξη τόσων πολλών εκκλησιών στηρίζεται κύρια στο βαθύ και ανεπτυγμένο θρησκευτικό συναίσθημα των Σκυριανών και στην ανάγκη  ύπαρξης  τόπων λατρείας.

Ισχυρή είναι και η άποψη,  που εκφράζεται, ότι σ’ αυτό συνετέλεσε και το γεγονός ότι η όποια κτηματική περιουσία των εκκλησιών απαλλάσσονταν, επί τουρκοκρατίας, από τον στρεμματικό φόρο.

 

 

(Από το βιβλίο του Γεωργίου Κρίκα

«Σκύρος: Η Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση και Λατρεία»)