Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ

Ξεχωριστό κεφάλαιο στο βιβλίο αποτελεί η τακτική των καταλήψεων που εφάρμοσε το Π.Α.ΜΕ. 

Εδώ γίνεται λόγος για μερικές από αυτές.

Είναι μια σειρά πετυχημένων θεαματικών ενεργειών, που πραγματοποιούνται κύρια την παραμονή αποφασισμένων εκδηλώσεων (απεργίες, συλλαλητήρια, κτλ).

Στις καταλήψεις αυτές καθιερώνονται τα τεράστια «γιγαντοπανώ», τα οποία κατασκευάζονται από ειδικές ομάδες στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό.

 Απόσπασμα από το βιβλίο μου. 

Κεφάλαιο  

"Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ"

«Στο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο πανεργατικών απεργιών (10 Οκτωβρίου και 7 Δεκεμβρίου) και συγκεκριμένα στις 21 Οκτωβρίου 2000 το ΠΑΜΕ διοργανώνει μεγάλο Πανελλαδικό συλλαλητήριο στην Αθήνα (Πεδίο Άρεως). Τις προηγούμενες μέρες με αφορμή το συλλαλητήριο πραγματοποιεί συσκέψεις συνδικαλιστών, περιοδείες σε χώρους εργασίας και μια σειρά άλλες δραστηριότητες.
Αποκορύφωμα αυτών  αποτελεί η κατάληψη του Υπουργείου Εμπορίου στην Πλατεία Κάνιγγος την παραμονή της συγκέντρωσης, 20 Οκτωβρίου 2000. Είναι η πρώτη κατάληψη αυτού του είδους. Για τη συγκεκριμένη κατάληψη γίνεται προεπισκόπηση του χώρου την προηγούμενη μέρα με την εκ των έσω  βοήθεια συνδικαλιστών του Π.Α.ΜΕ.-Δημοσίου. Ανάμεσά τους είναι και το στέλεχος του Π.Α.ΜΕ. Πέτρος Γρατσάνης, υπάλληλος του Υπουργείου Εμπορίου.

Την επόμενη μέρα συνδικαλιστικά στελέχη του Π.Α.ΜΕ. πραγματοποιούν την κατάληψη. Η κατάληψη του κτηρίου.............................................. του Υπουργείου Εμπορίου παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Η φρουρά της εισόδου αποτελείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που δείχνουν αποφασισμένα να αντισταθούν και να εμποδίσουν την κατάληψη. Ακολουθεί άγρια συμπλοκή με αρκετό «ξύλο» και η ομάδα καταφέρνει να ακινητοποιήσει όλους τους φύλακες και να μπει στο κτίριο.
Στην πρόσοψη του κτηρίου ρίχνουν ένα πανό γιγαντιαίων διαστάσεων (50μ. μήκος και  6μ. πλάτος), με γραμμένο το σύνθημα «Το πετρέλαιο καίει-Οι εταιρείες θησαυρίζουν-Η φτώχεια φουντώνει».
Η διαμαρτυρία γίνεται γιατί  η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης για το χειμώνα της χρονιάς που διανύουμε (2000) καθορίζεται στις 190 δραχμές το λίτρο έναντι  των 70-80 δραχμών το λίτρο που ήταν το 1999. Αργότερα στην περίοδο της κρίσης η τιμή του εκτοξεύεται  στις 477 δραχμές (1,40 Ευρώ) το λίτρο.
Αυτή η κατάληψη είναι η πρώτη μιας σειράς καταλήψεων που θα γίνουν μετέπειτα και στις οποίες θα αναρτούνται γιγαντοπανό στις προσόψεις των κτηρίων.  
Η κατάληψη ενός μεγάλου κτηρίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτείται μια σοβαρή προετοιμασία. Υπάρχουν πολλά στελέχη του ΚΚΕ, κύρια από την Αθήνα (Κ.Ο.Α.) που διαφωνούν με αυτό τον τρόπο διαμαρτυρίας. Όλες οι καταλήψεις που έγιναν πέτυχαν όλες, εκτός από μία στην ΕΡΤ. Για να πετύχει μία κατάληψη ενεργοποιούνται διάφορες ομάδες στελεχών που η κάθε μία παίζει το ρόλο της.
Η πρώτη ομάδα που πάει μπροστά, αποτελείται από πέντε άντρες και έχει στόχο να συλλάβει τους αστυνομικούς, αν υπάρχουν, ή τους φύλακες. Πρέπει να τους θέσουν «εκτός μάχης», να τους αφαιρέσουν τα κινητά, τα όπλα και να κόψει τις τηλεφωνικές επικοινωνίες.
Είναι μία επικίνδυνη φάση  του εγχειρήματος, γιατί υπάρχει ο φόβος να απειληθεί η ομάδα με πιστόλι, να τραυματιστεί ή να σκοτωθεί κάποιος.
Η πρώτη ομάδα έχει τύχει να κάνει υποχρεωτικά σοβαρές συγκρούσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις δίνεται πραγματική μάχη μέχρι η ομάδα να μπορέσει να δέσει και να αχρηστεύσει τους φύλακες, τους αστυνομικούς και άλλους κομματικούς «παρατρεχάμενους» της κάθε Κυβέρνησης.
Στη δεύτερη ομάδα συμμετέχουν τέσσερις τεχνικοί, οικοδόμος, ηλεκτρολόγος, μηχανικός, οξυγονοκολλητής με βαρύ φορητό εξοπλισμό (εργαλεία, τροχούς, κόφτες, βαριοπούλα, πυροσβεστήρα).
Αυτή η ομάδα έχει  στόχο να ανοίξει πόρτες, να κλείσει ασανσέρ, να κόψουν την ηλεκτροδότηση ή οτιδήποτε άλλο προκύψει. Έχει αυτοκίνητο με εργαλεία κοντά της. Ήμουν πάντα παρών με την πρώτη ή τη δεύτερη ομάδα. Ακολουθεί η ομάδα με το πανό, τη  ντουντούκα και τις ανακοινώσεις-τρικ.
Ταυτόχρονα 200-300 στελέχη με άλλο πανό, ντουντούκα μπροστά στο δρόμο έκλειναν την κεντρική είσοδο εξωτερικά. Έχουν την αποστολή να εμποδίσουν τα ΜΑΤ και την Αστυνομία να μπουν στο κτίριο και τους εργαζόμενους στο Υπουργείο.
Όταν οι 200-300 καταλαμβάνουν και κλείνουν την είσοδο αρχίζει ο «τραγουδιστής». Τραγουδιστή λέμε συνθηματικά τον επικεφαλής στις ντουντούκες. Για όλες τις ομάδες έχουμε συνθηματικά. Βασικός «τραγουδιστής» ήταν πάντα ο Γιώργος Φιλιούσης, οικοδόμος από την Καλλιθέα, στέλεχος του Συνδικάτου Οικοδόμων.
Όλα τα στελέχη συγκεντρώνονται μία ώρα πριν (νύχτα) σε καθορισμένο ειδικό σημείο. Επιπλέον η δουλειά χρειάζεται πολύ καλή περιφρούρηση, διασπορά και τέλειος συντονισμός.
Στις 2 Φεβρουαρίου 2001 έγινε κατάληψη στα γραφεία της Κεντρικής Διοίκησης του ΙΚΑ. Το γιγαντοπανό  γράφει «Η κυβέρνηση βουλιάζει τα ασφαλιστικά Ταμεία, ληστεύει τους εργάτες, χρηματοδοτεί τους κεφαλαιοκράτες. Όχι τα αποθεματικά των Ταμείων στον τζόγο του Χρηματιστηρίου». Πάνω από  εβδομήντα δισεκατομμύρια δραχμές, εισφορές εργαζομένων, «τοποθετήθηκαν» από τα ασφαλιστικά ταμεία στο χρηματιστήριο.
Στις 6 Ιουλίου 2001 έγινε κατάληψη της κεντρικής εισόδου του χρηματιστηρίου. Το πανό γράφει «Δώστε πίσω στα Ταμεία τα 210 δις που κλέψατε μέσω του χρηματιστηρίου.
Στις  3 Αυγούστου 2001 η Συντονιστική Επιτροπή Εργατικών Σωματείων και των Σωματείων Συνταξιούχων Πειραιά καταλαμβάνουν  συμβολικά επί δύο ώρες τα κεντρικά γραφεία του ΟΑΕΔ  Πειραιά.
Στις 18 Ιουνίου 2002, μέρα απεργίας του Π.Α.ΜΕ. για την Κοινωνική Ασφάλιση, πραγματοποιείται το πρωί κατάληψη του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Οικονομικών στην Πλατεία Συντάγματος. Τη φύλαξη του κτηρίου στο θυρωρείο έχουν φύλακες με επικεφαλής τον πρώην πρωταθλητή της ελεύθερης πάλης (κάτς) Πέτρο Ασημάκη, φανατικό οπαδό του ΠΑΣΟΚ. Η δυσκολία της ομάδας του Π.Α.ΜΕ. είναι πολύ μεγάλη, μέχρι που καταφέρνει να δέσει με σχοινιά τα πόδια του Ασημάκη και να τον ρίξει στο δάπεδο. Με αυτό τον τρόπο μπαίνει στο κτίριο. Το πανό που καλύπτει καθολικά την πρόσοψη γράφει «Πάρτε πίσω το αντεργατικό νομοσχέδιο που κατεδαφίζει τα ασφαλιστικά δικαιώματα».
Στις 24 Ιανουαρίου 2003 τριακόσιοι  εργαζόμενοι, μέλη συνδικάτων της Αθήνας, προχωρούν σε κατάληψη του υπουργείου Εργασίας στις 3 μετά το μεσημέρι. Η κατάληψη διαρκεί μέχρι τις 7 το βράδυ. Στην κατάληψη αυτή η ομάδα του Π.Α.ΜΕ. διατρέχει σοβαρό κίνδυνο. Κάποιος νέος αστυνομικός, πιθανόν άπειρος, τραβάει το πιστόλι του και σημαδεύει τα μέλη της ομάδας. Τελικά κάποιο αποφασισμένο μέλος του Π.Α.ΜΕ. με τη βοήθεια άλλων δύο τον ακινητοποιούν και τον αφοπλίζουν. Το μεγάλο πανό που κρεμούν στην πρόσοψη γράφει: «ΣΤΟΠ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο».
Στις 16 Απριλίου 2003 γίνεται κατάληψη στα  κεντρικά γραφεία της αγγλικής αεροπορικής εταιρίας «British Airways», στη Γλυφάδα. Η κατάληψη πραγματοποιείται στις έξι το πρωί από εκατόν πενήντα στελέχη του Π.Α.ΜΕ. σε ένα κτίριο μάλιστα που αποτελεί «φρουρούμενο στόχο». Αυτή η κατάληψη γίνεται πρώτη είδηση στο BBC, στο CNN και σε όλα τα διεθνή πρακτορεία. Το μεγάλο πανό γράφει το σύνθημα, «KILLERS IMPERIALISTS». Αυτή τη μέρα συνεδριάζει στην Αθήνα το άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Ε.Ε., το οποίο νομιμοποιεί την Αμερικανική και Βρετανική εισβολή στο ΙΡΑΚ και αποφασίζει τη διεύρυνση της Ε.Ε. με 10 νέες χώρες. Η διεύρυνση περιλαμβάνει πλέον τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (Εσθονία, Λεττονία, Λιθουανία), τέσσερις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία), μία πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία (Σλοβενία) και δύο μεσογειακές νήσους (Κύπρος και Μάλτα). Πραγματοποιούνται μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνει η κίνηση «Δράση- Θεσσαλονίκη 2003».  
Στις 2 Ιουλίου 2003 εκφράζεται η αντίθεση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ με κατάληψη των κεντρικών γραφείων της ΔΕΗ, στην οδό Χαλκοκονδύλη. Το σύνθημα είναι, «ΟΧΙ αύξηση στο ρεύμα. Ρεύμα φτηνό για το λαό».
Στις 21 Οκτωβρίου 2003 γίνεται κατάληψη στα γραφεία της εταιρίας «Man Power», η οποία κατηγορείται από το Π.Α.ΜΕ. ότι «εξασφαλίζει φτηνό, ευλύγιστο και υποτακτικό εργατικό δυναμικό στους πελάτες της, μεγαλοεργοδότες». Το πανό γράφει το σύνθημα «ΟΧΙ στο δουλεμπόριο».
Η μοναδική κατάληψη που οδηγείται σε αποτυχία, λόγω κακού συντονισμού και καλής φύλαξης των εγκαταστάσεων, είναι η κατάληψη που προγραμματίζεται στην ΕΡΤ, στην οδό  Μεσογείων. 
Στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν αυστηρές εντολές και οι καταλήψεις έχουν αρκετές δυσκολίες και οι ομάδες του Π.Α.ΜΕ. σε αρκετές περιπτώσεις αντιμετωπίζουν σοβαρούς κινδύνους, ιδιαίτερα από κομματικούς και συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ. Με Κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας οι φύλακες είναι πιο «μαλακοί» και διαλλακτικοί. Δεν αντιστέκονται τόσο πεισματικά, όσο την περίοδο του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο συμβαίνει και με τους αστυνομικούς. Μπροστά στην επιτυχία της κατάληψης όλα ξεπερνιούνται, με την αποφασιστικότητα της ομάδας του Π.Α.ΜΕ.»