ΑΠΌ ΤΑ ΑΠΑΤΗΛΆ ΛΌΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΆΛΑ ΌΤΙ,
«συσπείρωση
της Εργατικής Τάξης ανεξάρτητα από το τι Θεό πιστεύει ο κάθε συνδικαλιστής»
«Η Κίνησή μας παίρνει χαρακτηριστικά
σταυροφορίας, συσπείρωσης όχι μόνο με όσους μέχρι σήμερα γνώρισαν το πλαίσιο
των θέσεών μας, αλλά και το σύνολο της Εργατικής Τάξης, ανεξάρτητα
από το τι Θεό πιστεύει ο κάθε συνδικαλιστής, ο κάθε εργαζόμενος».
«Δεν βάζουμε σαν όρο, είτε σαν προϋπόθεση, να
αλλάξει κάποιος ιδεολογία, να αλλάξει ταυτότητα για να συντονίσουμε τη δράση μας.
Η μόνη κοινή δέσμευση είναι η αντίληψη αυτή που προηγούμενα προσπαθήσαμε να εκφράσουμε,
είναι τα έξι σημεία στους άξονες και στο πλαίσιο που δώσαμε στη δημοσιότητα».
(Από την εισήγηση του Γιώργου Μαυρίκου στην
ΙΔΡΥΤΙΚΉ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΉ ΣΎΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ.»
(ΣΆΒΒΑΤΟ
3 ΑΠΡΊΛΗ 1999)
ΦΤΆΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΑΠΊΣΤΩΣΗ ΌΤΙ,
«Ο
στενός έλεγχος του Π.Α.ΜΕ. από το ΚΚΕ το μετατρέπει σε ένα επί πλέον κομματικό όργανο
του»
«Όποιοι ασκούν κριτική, έστω και καλοπροαίρετη,
μπαίνουν στο περιθώριο.
Οι σύμμαχοι δεν έχουν ρόλο σεβαστό. Δεν υπολογίζονται
και σιγά-σιγά αποχωρούν. Θεωρεί ότι, καλός συνεργάτης είναι αυτός που συμφωνεί σε
όλα και δέχεται το πλαίσιο του Π.Α.ΜΕ. χωρίς επιφυλάξεις και ανταλλάγματα.
Ο στενός έλεγχος των πάντων οδηγεί το Π.Α.ΜΕ. σε
αδιέξοδο και το μετατρέπει σε ένα επί πλέον κομματικό όργανο του ΚΚΕ,
που είναι υποχρεωμένο να λειτουργεί στα πλαίσια των αρχών του «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού»
και των περιορισμών του καταστατικού του κόμματος.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη και η άρνηση της ενότητας
στην κοινή δράση που κρατάει το ΚΚΕ απέναντι στο αριστερό και το εργατικό κίνημα
μεταφέρεται στο Π.Α.ΜΕ.»
Δεν βάζουμε σαν όρο, είτε σαν προϋπόθεση, να
αλλάξει κάποιος ιδεολογία, να αλλάξει ταυτότητα για να συντονίσουμε τη δράση μας.
Η μόνη κοινή δέσμευση είναι η αντίληψη αυτή που προηγούμενα προσπαθήσαμε να εκφράσουμε,
είναι τα έξι σημεία στους άξονες και στο πλαίσιο που δώσαμε στη δημοσιότητα»
(Κείμενα από το
βιβλίο
«Π.Α.ΜΕ.
Συσπείρωση ή Απομόνωση;»
Γεώργιος Αχ.
Κρίκας- 2015)
