ΛΙΑΠΑΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: ΕΝΑΣ ΤΙΜΙΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ

(Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Π.Α.ΜΕ.: ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Ή ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ;»)

Πικραμένος φεύγει από τη ζωή και ο αξέχαστος συμπατριώτης μου, φίλος και σύντροφος Κώστας Λιαπάτης.

Μολονότι μέλος της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο 19^ο Συνέδριο όχι μόνο δεν προτείνεται αλλά ούτε καν ενημερώνεται για την εξέλιξη, όπως γίνεται συνήθως στις εκλογικές διαδικασίες όλων των οργάνων του ΚΚΕ. Δεν του δίνεται καμία εξήγηση για το λόγο, ότι δεν πρέπει να είναι υποψήφιος για τη νέα Κεντρική Επιτροπή. Δεν του αναφέρουν καθυστερήσεις στη δουλειά του ή κομματικό παράπτωμα. Αυτή την εξέλιξη μου την αναφέρει τηλεφωνικά. Θα μου έλεγε λεπτομέρειες αργότερα. Δυστυχώς δεν πρόλαβε. 

Η Επιτροπή Προτάσεων του συνεδρίου,............

με τη συμμετοχή της απερχόμενης γραμματέως, δεν εισηγείται  το όνομα του Κ. Λιαπάτη για  τη νέα Κεντρική Επιτροπή. Παραβιάζει  το καταστατικό και τη διαδικασία της εκλογικής διαδικασίας, αφού δεν  αιτιολογεί τη μη πρόταση ορισμένων από το απερχόμενο καθοδηγητικό όργανο. Δεν αιτιολογεί γιατί δεν προτείνει τον Κ. Λιαπάτη, αν και είναι μέλος του απερχόμενου καθοδηγητικού οργάνου. Επίσης δε δίνεται ο λόγος σε συνέδρους, όπως προβλέπει η διαδικασία, προκειμένου να υποβάλλουν προτάσεις ή αντιπροτάσεις. Ούτε δίνει το λόγο σε προτεινόμενους ή μη.

Για να αποφύγουν αυτή τη διαδικασία και  να είναι νομότυποι με το καταστατικό του ΚΚΕ ακολουθούν μια δόλια μεθόδευση. Η επιτροπή προτάσεων ζητάει να γίνουν προτάσεις πριν αυτή ανακοινώσει την πρότασή της. Έτσι ο Κ. Λιαπάτης, όπως και άλλα μέλη της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής δε γνωρίζουν αν θα είναι υποψήφιοι και ταυτόχρονα δεν έχουν κανένα περιθώριο αντίδρασης. Περίμενε να είναι στην πρόταση, αφού σα μέλος της απερχόμενης Κ.Ε. δεν του δόθηκαν, όπως προαναφέρθηκε παραπάνω, κάποιες εξηγήσεις. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη, απαράδεκτη και αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Πληρώνει μαζί με όλα τα άλλα και ένα ασυγχώρητο αμάρτημα. Στο 18^ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 2009) προτείνεται εκτός γραμμής και εκλέγεται σε βάρος του  Αντώνη Σκυλάκου, που είναι η επίσημη πρόταση του καθοδηγητικού οργάνου.

Στην ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής[1] για το θάνατό του, πλέκεται το εγκώμιο του Κ. Λιαπάτη και στην τιμητική φρουρά παρίστανται και αυτοί που τον καταδίκασαν χωρίς «δίκη» και τον καρατόμησαν χωρίς «αιτιολογία». Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Όμως, «η εντιμότητα στην πολιτική είναι συνέπεια της δύναμης, η υποκρισία είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας». (Β. Ι. Λένιν)

Η εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής γίνεται στις 13 Απριλίου 2013.

Ο Κ. Λιαπάτης πεθαίνει ακριβώς ένα μήνα μετά, στις 12 Μαΐου 2013.

Με τον Κ. Λιαπάτη δε συμφωνούσαμε πάντα σε όλα τα ιδεολογικά ζητήματα.

Ήταν όμως σεβαστός και αγαπητός από όλους μας και του «βγάζαμε το καπέλο» για την τιμιότητα και την μαχητικότητα αληθινού προλετάριου.

---

[1] Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, 12 Μαΐου 2013:

 «Ο σ. Κώστας Λιαπάτης γεννήθηκε το 1958 στο χωριό Ρωμιά Πρέβεζας από γονείς αγρότες.

Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1983, στην πορεία εκλέχθηκε μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής της Βόρειας Αχτίδας και στη συνέχεια της Αχτίδας Βιομηχανίας. Για πολλά χρόνια δούλεψε από διάφορες υπεύθυνες θέσεις. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας και στο 18ο Συνέδριο εκλέχθηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Έδωσε τη μάχη με πίστη και αυταπάρνηση για την υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος από την επίθεση και την προσπάθεια διάλυσής του από τους οπορτουνιστές, το 1991. Ο σ. Λιαπάτης είχε σημαντική προσφορά στην ανάπτυξη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εργαζόμενος στη ΦΑΓΕ, πρωτοστάτησε για την ίδρυση σωματείου και είχε σημαντική συμβολή στις κινητοποιήσεις της περιόδου 1982-1983. Ανέπτυξε πλούσια δράση στον κλάδο που εργαζόταν, συνέβαλε σημαντικά στην ίδρυση κλαδικού συνδικάτου στην Αθήνα και αναδείχτηκε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τροφίμων, Ποτών και Γάλακτος, ιδιότητα που είχε μέχρι σήμερα. Πρωτοστάτησε για την ισχυροποίηση του Π.Α.ΜΕ. και εκλέχτηκε μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του. Ο σ. Κώστας Λιαπάτης έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την ανάπτυξη του Κόμματος. Οικοδόμησε ισχυρούς δεσμούς με τους εργαζόμενους μέσα από τον αγώνα για την υπεράσπιση του δίκιου τους».