ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΣ ΜΑΧΗΤΗΣ. Η υπόθεση της άδικης απομάκρυνσής του από τα κομματικά όργανα

(Στο βιβλίο μου προσπάθησα να αναφερθώ σε ζητήματα, αλλά όχι σε πολλές λεπτομέρειες, που θα μπορούσαν να πάρουν χαρακτήρα κουτσομπολιού. 

Πολλά επίσης, δε μπορούν να ειπωθούν  δημόσια. Η ηγεσία του ΚΚΕ τα γνωρίζει.

Στόχος μου είναι με λίγα λόγια να περιγράψω πρόσωπα και καταστάσεις, ώστε ο κάθε αναγνώστης να γίνει γνώστης του κλίματος που επικρατούσε στο Π.Α.ΜΕ. στα πρώτα χρόνια της δράσης του.)

(Απόσπασμα από το βιβλίο μου

«ΠΑΜΕ: ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ Ή ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ;»)

Οι πρώτες ενέργειες και αποφάσεις του Π.Α.ΜΕ. γίνονται και παίρνονται από λίγους ανθρώπους, δύο ή τρείς το πολύ. Αυτοί είναι οι Μαυρίκος, Σταυρόπουλος και Κρίκας.

Ο  Γιάννης Σταυρόπουλος είναι ο δεύτερος στην ιεραρχία στο Π.Α.ΜΕ. Με το Γ. Μαυρίκο συνδέεται  με παλιά φιλία από την περίοδο της δικτατορίας και ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Είχαν οικογενειακές σχέσεις και πάντα ήταν φίλοι «κολλητοί».

Το 1983, μάλιστα, καταδικάζονται για «αντίσταση κατά της αρχής», που έχει να κάνει με επίθεση σε αστυνομικό διευθυντή.

Έχει πολλές αρετές και είναι ακούραστος μαχητής. Πρωτοστατεί στους αγώνες του κλάδου του (Μέταλλο). Βρίσκεται κοντά στη βάση των εργαζομένων,.........................

στους τόπους δουλειάς και ανεβαίνει σκαλοπάτι-σκαλοπάτι την κομματική και συνδικαλιστική ιεραρχία. Γίνεται πρόεδρος στο Συνδικάτο Μετάλλου. Στη συνέχεια εκλέγεται στις Διοικήσεις της Ομοσπονδίας Μετάλλου, του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και στη Διοίκηση και την Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ. Είναι καλός σαν χαρακτήρας, κοινωνικός, φιλικός, με αθλητικά ενδιαφέροντα (ο αδελφός του ήταν παλιός διεθνής ποδοσφαιριστής  του Ολυμπιακού). Είναι άνθρωπος της παρέας. Στην οργανωτική του δουλειά έχει αδυναμίες, με αποτέλεσμα να είναι κάπως «χύμα».

Μέχρι τις αρχές του 2004 οι σχέσεις Σταυρόπουλου-Μαυρίκου  παραμένουν καλές. Το 2004 αρχίζει ο καυγάς και οι κόντρες μεταξύ τους. Οι υπόλοιποι δε γνωρίζουμε τα αίτια της διαμάχης. Οι λόγοι πρέπει να είναι προσωπικοί. Ίσως να είναι ανταγωνιστικοί.

Το Π.Α.ΜΕ. αυτή τη στιγμή διέρχεται σοβαρότατη κρίση και κινδυνεύει με διάσπαση. Αργότερα σκέφτηκα ξανά εκείνα τα γεγονότα, χωρίς ποτέ να βρω μια λογική εξήγηση. Στην αντίληψή μου, μέσα από διάφορες συζητήσεις, πέφτει το γεγονός ότι στην υπόθεση εμπλέκεται και παίζει ρόλο μια νεαρή Κνίτισσα από τον κλάδο των Ξενοδοχείων. Για το θέμα αυτό γίνονται διαρκείς και έντονες συζητήσεις στην Κομματική Οργάνωση Αθήνας.

Ο Γιάννης Σταυρόπουλος κατηγορεί το Γ. Μαυρίκο για αντιδημοκρατική συμπεριφορά, γιατί κάνει ό,τι θέλει και αποφασίζει μόνος του για θέματα λειτουργίας. Τον κατηγορεί επίσης ότι είναι αυταρχικός και υποστηρίζει ότι έχει εξωσυζυγικές σχέσεις.

Ο Γ. Σταυρόπουλος κατηγορεί μαζί τους Γιώργο Μαρίνο και Κώστα Παρασκευά από το Πολιτικό Γραφείο. Ισχυρίζεται ότι μαζί αυτοί οι τρείς αποφασίζουν μόνοι τους για όλα, χωρίς να ρωτούν κανένα και χωρίς εξουσιοδότηση του ΚΚΕ. Με την τροπή που παίρνει η κατάσταση τα δύο στελέχη δε χωρούν μαζί στο Π.Α.ΜΕ. Ένας από τους δύο πρέπει να φύγει. Αυτός είναι ο Γ. Σταυρόπουλος. Αυτή τη στιγμή είναι ο αδύναμος κρίκος της υπόθεσης.

Η αφορμή δίνεται μετά από διάφορες συζητήσεις που γίνονται από αυτόν και άλλα μέλη της Γραμματείας στην αίθουσα συνεδριάσεων του Π.Α.ΜΕ.

Ο  Γ. Σταυρόπουλος κατηγορείται  για φραξιονιστική δουλειά, γιατί συζητάει  και σχολιάζει τις αποφάσεις της κομματικής ομάδας του Π.Α.ΜΕ., έξω από αυτή. Σ’ αυτή την κατηγορία καταλήγει η κομματική ομάδα του Π.Α.ΜΕ. που συνεδριάζει στα Γραφεία στον Περισσό.

Την κατηγορία στο μεγάλο μέρος της τη στηρίζω εγώ προσωπικά. Τη συγκεκριμένη στιγμή νομίζω πως κάνω λάθος. Μερικά  μέλη της κομματικής ομάδας είναι επιφυλακτικά. Θυμάμαι ιδιαίτερα τον ενδοιασμό του Δημήτρη Αγκαβανάκη. Στο τέλος το σύνολο της κομματικής ομάδας συμφωνεί με την πρόταση του Πολιτικού Γραφείου. Έτσι αρχίζει το ξήλωμα της κομματικής καριέρας του Γ. Σταυρόπουλου.

Είναι μια άδικη κατηγορία, «τραβηγμένη από τα μαλλιά», που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Περισσότερο οφείλεται στο χαρακτήρα και στην «αθωότητα» της σκέψης του. Συζητήσεις πάντα γίνονται  μεταξύ των στελεχών.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν έχει καμία πρόθεση να βλάψει ή να δημιουργήσει πρόβλημα στο Π.Α.ΜΕ. και κατ’ επέκταση στο ΚΚΕ. Το ελάττωμά του  είναι ότι λέει κάποια πράγματα αστειευόμενος χωρίς δόλο ή την πρόθεση αντικομματικής δουλειάς. Τα αίτια ίσως να είναι βαθύτερα.

Με την εξέλιξη των πραγμάτων απομακρύνεται από την Εκτελεστική Γραμματεία. Αλλάζει τομέα δουλειάς. Αμέσως μετά δεν προτείνεται από το Π.Α.ΜΕ. να εκλεγεί στη  διοίκηση της ΓΣΕΕ  στο  32^ο Συνέδριό της το Μάρτιο του 2004.

Μετά από λίγους μήνες στο 17^ο Συνέδριο του ΚΚΕ απομακρύνεται (δεν προτείνεται) από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και «εξορίζεται» κάπου στις οργανώσεις των Βορείων Προαστίων Αττικής.