ΣΚΥΡΟΣ: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Αρχίζω να δημοσιεύω αποσπάσματα.

Μετά από προσπάθεια αρκετών χρόνων ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ το βιβλίο μου

ΣΚΥΡΟΣ: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ

768 σελίδες, Μέγεθος 17x24, 

825 έγχρωμες φωτογραφίες

212 εκκλησίες, 

42 ερείπια

πληροφορίες: τηλ 6978 895 118

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία προερχόμενα, είτε από ιστορικές πηγές και την αρχαιολογική έρευνα, είτε από την εκκλησιαστική ιστορία, που θα μπορούσαν να αποδείξουν, με σχετική ακρίβεια, την εγκαθίδρυση και την παρουσία της στο Νησί της Σκύρου. Έτσι, πότε και πώς διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στο νησί δεν προκύπτει με ιστορική ακρίβεια. Το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο που έχουμε είναι ότι το 343 μ.Χ. λειτουργεί στη Σκύρο Επισκοπή.

Δεν υπάρχουν πληροφορίες ποια ήταν η κατάσταση τον 3ο και τον 4ο αιώνα, παρά μόνο, ότι το 343 μ.Χ. ο Επίσκοπος Σκύρου Ειρηναίος συμμετείχε στην τοπική περιφερειακή Σύνοδο των επισκόπων της Σαρδικής.

Ο Ειρηναίος φέρεται να υπογράφει τις επιστολές της Συνόδου προς τις Εκκλησίες. Επίσης, αναφέρεται ως ο πρώτος Αρχιερέας της Συνόδου με τον τίτλο, «Irenaeus ab Achaia de Socorro emmendo de Skyro».

Γνωρίζουμε επίσης, από υπέρθυρη λευκή μαρμάρινη επιγραφή, που βρέθηκε στην Επισκοπή, ότι το 895 μ.Χ. επικεφαλής της Επισκοπής Σκύρου ήταν ο Επίσκοπος Σάββας. Ο Σάββας ήταν αυτός που θεμελίωσε τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Επισκοπή). Στην επιγραφή αναφέρεται και το όνομα του Μητροπολίτου Αθηνών Σάββα.

Επομένως, αφού έχουμε μαρτυρούμενη παρουσία Επισκόπου και χριστιανικής κοινότητας το 343 μ.Χ., η παρουσία Επισκοπής πρέπει να τοποθετηθεί στις αρχές του 4ου αιώνα και ίσως λίγο νωρίτερα.

Με αυτό, σαν δεδομένο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστιανισμός άρχισε νωρίτερα να αντικαθιστά την προχριστιανική θρησκεία. Από τις αρχές του 4ου αιώνα πρέπει να χτίζονται οι πρώτες εκκλησίες πάνω σε ερείπια αρχαίων ναών και διάφορων λατρευτικών Ιερών. Ιστορικά είναι γνωστό ότι στη νησιωτική Ελλάδα, όπως και στη Σκύρο, παρατηρείται μια σταδιακή παρακμή και εγκατάλειψη των εθνικών ιερών από τον 2° έως τον 5° αν. μ.Χ., ιδιαίτερα μετά τον 3° αι. μ.Χ..