20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΜΕ (1999-2019)

ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

ΚΑΙ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

 

«ανεξάρτητα από το τι Θεό πιστεύει 
ο κάθε συνδικαλιστής, 
ο κάθε εργαζόμενος»

Από την εισήγηση του Γιώργου  Μαυρίκου στην

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ.

            ...«Στις αρχές Γενάρη του 1999, δηλαδή 3 μήνες πριν από σήμερα (Απρίλης 1999) που κουβεντιάζουμε, πήραμε την ευθύνη και τη πρωτοβουλία για την έναρξη μιας σταυροφορίας, με στόχο την Αγωνιστική Ανασυγκρότηση του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος και των Οργανώσεών του...

Στο χρονικό αυτό διάστημα συναδέλφισσες και συνάδελφοι, πραγματοποιήθηκαν πάνω από 500 επισκέψεις σε όλη την Ελλάδα σε χώρους δουλειάς. Στις περιοδείες αυτές ήρθαμε σε επαφή με εργαζόμενους, με απλούς ανθρώπους της δουλειάς, που ανεξάρτητα από το τι Θεό πιστεύουν, δουλεύουν δίπλα-δίπλα με τον συνάδελφό τους, ματώνουν μαζί, κουράζονται μαζί, έχουν απέναντι τον ίδιον εκμεταλλευτή, έχουν να αντιμετωπίσουν την ίδια πολιτική, την ίδια Κυβέρνηση, τα ίδια προβλήματα. Αυτοί λοιπόν όλοι οι συνάδελφοι, μας έδωσαν κουράγιο και προτροπή να προχωρήσουμε.

       Σχεδόν καθημερινά οι εργατοϋπάλληλοι, γίνεται φανερό ότι υιοθετούν και στηρίζουν τους άξονες στο πλαίσιο θέσεων που η Επιτροπή Πρωτοβουλίας διαμόρφωσε. Σε πάνω από 300 συνδικαλιστικές οργανώσεις ανέρχονται οι αποφάσεις μέσα από Διοικητικά Συμβούλια, ότι είναι μαζί μας, είναι σήμερα εδώ, θα είναι και αύριο στη πορεία και τον δύσκολο δρόμο που έχουμε να χαράξουμε και να διανύσουμε....

Αυτό όμως που μας έδωσε περισσότερη δύναμη και μεγαλύτερο κουράγιο, είναι ότι έχουμε συστρατευθεί και συνδιαμορφώνουμε τις προϋποθέσεις κοινής ταξικής πορείας, εκλεγμένα συνδικαλιστικά στελέχη που προερχόμαστε από διάφορες παραταξιακές αντιλήψεις, με ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, που όμως αποδεχόμαστε και δεσμευόμαστε ότι η διέξοδος και να αναζωογόνηση για το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα βρίσκεται στην ήττα της γραμμής της συναίνεσης, στην απομόνωση των δυνάμεων της υποταγής, στην ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών του Εργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος....

         Αναλαμβάνουμε λοιπόν τη πρωτοβουλία και κάνουμε έκκληση για συσπείρωση σε κάθε συνδικαλιστή που σέβεται τον εαυτό του, που θέλει να δράσει για την αντιμετώπιση των φαινομένων φθοράς και διάλυσης του Συνδικαλιστικού Κινήματος»...

......«κυρίαρχη λογική μας είναι η προώθηση της ταξικής αγωνιστικής ενότητας, που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο για να ξανακερδίσουν τα συνδικάτα τους εργαζόμενους, να τους ξαναεμπνεύσουν και να ενισχύσουν τα ιδανικά, τις αρχές και τα οράματα, την ομορφιά του αγώνα και της πάλης. 

          Είμαστε με την ενότητα λέμε, αποκαλύπτοντας αυτούς που προσπαθούν να μας πουν ότι θέλουμε τη διάσπαση. Είμαστε λοιπόν με την ενότητα που ενώνει τους εργαζόμενους απέναντι σε κυβερνήσεις και εργοδότες, που απορρίπτει τις πονηρές διαχωριστικές γραμμές του στυλ ρετιρέ και υπόγεια, δημόσιοι και ιδιωτικοί, πλήρως και μερικώς απασχολούμενοι.

       Είμαστε με την ενότητα που υποστηρίζει το 8ωρο, που υποστηρίζει τις συλλογικές συμβάσεις, που υποστηρίζει την επιβίωση των ανέργων, που υποστηρίζει την άδεια και το επίδομα, που υποστηρίζει τη μονιμότητα, και όχι με τη ψευτοενότητα για να εκχωρήσουμε όλα αυτά τα δικαιώματα.             

     Είμαστε με την ενότητα που θέλει να εξυγιάνει το Συνδικαλιστικό Κίνημα από τους μηχανισμούς και τα φαινόμενα φθοράς και διαφθοράς και όχι με τη ψευτοενότητα για να γίνουμε συνένοχοι συνδιαχειριστές και συνδιαλεγόμενοι.

       Αυτή η ενότητα με τα αγωνιστικά ταξικά χαρακτηριστικά, μπορεί στη κυριολεξία να αναστήσει τις μαζικές οργανώσεις της Εργατικής Τάξης και να καταστήσει τα συνδικάτα ανεξάρτητα από κυβερνήσεις και τα αφεντικά, ανεξάρτητα από τους μηχανισμούς εξουσίας και τα δίκτυα της εργοδοσίας.

Η Κίνησή μας παίρνει χαρακτηριστικά σταυροφορίας, συσπείρωσης όχι μόνο με όσους μέχρι σήμερα γνώρισαν το πλαίσιο των θέσεών μας, αλλά και το σύνολο της Εργατικής Τάξης, ανεξάρτητα από το τι Θεό πιστεύει ο κάθε συνδικαλιστής, ο κάθε εργαζόμενος».

           Δεν βάζουμε σαν όρο, είτε σαν προϋπόθεση, να αλλάξει κάποιος ιδεολογία, να αλλάξει ταυτότητα για να συντονίσουμε τη δράση μας. Η μόνη κοινή δέσμευση είναι η αντίληψη αυτή που προηγούμενα προσπαθήσαμε να εκφράσουμε, είναι τα έξι σημεία στους άξονες και στο πλαίσιο που δώσαμε στη δημοσιότητα»...