20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ (1999-2019)

Από την εισήγηση του Γιώργου  Μαυρίκου στην

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ.

Για τη Διεθνή κατάσταση (ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΑΠΡΙΛΗ 1999)

 

«επιβεβαιώνεται η υποτέλεια της χώρας μας»

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες. H Πανελλαδική Σύσκεψη των Συνδικάτων και των Συνδικαλιστών πραγματοποιείται δυστυχώς μέσα στη δίνη σοβαρών πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων, με κυρίαρχο γεγονός την προκλητική και δολοφονική επιδρομή των Αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών σε βάρος της Νέας Γιουγκοσλαβίας, σε βάρος του λαού της Σερβίας και των λαών της Βαλκανικής γενικότερα.

        Η Εργατική Τάξη της πατρίδας μας συναδέλφισσες και συνάδελφοι, με αγανάκτηση και οργή βλέπει τις οδυνηρές επιπτώσεις που πληρώνουν οι λαοί σε όλο το κόσμο, από τις ανατροπές που συντελέστηκαν στη περίοδο 89-91 στην πρώην Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Καταδικάζει η Εργατική Τάξη τη στάση των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που οι περισσότερες σαν χώρες μέλη του ΝΑΤΟ συμμετέχουν ποικιλότροπα στη γκαγκστερική αυτή επιδρομή.

        Οι εργαζόμενοι συνάδελφοι, ανεξάρτητα από ιδεολογικές, πολιτικές και όποιες άλλες προτιμήσεις, εκφράζουν καθημερινά όπως χθες στην Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά, προχθές στην Αθήνα,

αντίπροχθες σε κάθε πόλη, σε κάθε νομό της χώρας, την αντίθεσή τους, τις διαμαρτυρίες τους μέσα από τις συγκεντρώσεις για τη στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης που ευθυγραμμίζεται με τις επιλογές των πιο αντιδραστικών κύκλων που έχουν κάθε συμφέρον να αιματοκυλίσουν τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο.

        Το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν μπορεί παρά από θέσεις αρχών να σταθεί στο πλευρό της Σερβίας, να απαιτήσει να σταματήσουν οι επιδρομές, να μη γίνουν αλλαγές των συνόρων, να απεμπλακεί η χώρα μας από την επίθεση, να πάψουν να λειτουργούν οι βάσεις στη χώρα μας και να πρωτοστατήσει το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα στην ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης σε πλατιές μάζες των Εργατουπαλλήλων.

        Το Ταξικό Συνδικαλιστικό Κίνημα είναι στο πλευρό εκείνων που αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστές, είναι με αυτούς που δεν υποτάσσονται, είναι με αυτούς που παλεύουν και για το δίκιο και για τη πατρίδα τους, ενάντια στους επεμβασίες και τους εγκληματίες. Στη κατεύθυνση αυτή θα κινηθεί για την έκφραση Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Εργατική Τάξη της Γιουγκοσλαβίας, για την ανάπτυξη φιλειρηνικού και αντιπολεμικού κινήματος.

        Οι επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία, οιι Ελληνοτουρκικές σχέσεις, η κατάσταση στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με τη παράδοση πρόσφατα του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν στους στρατοκράτες της Αγκυρας, που επιβάλλουν τη γενοκτονία σε βάρος του Κούρδικου Λαού, αναδείχνει τη χώρα μας σαν πιόνι στα σχέδια των ιμπεριαλιστών, σαν μιά χώρα που καθημερινά επιβεβαιώνεται η υποτέλειά της.

        Αυτά τα γεγονότα και οι αρνητικές τους συνέπειες έδωσαν την ευκαιρία να διαπιστωθεί σε δύσκολους καιρούς, ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ζωντανά σε μεγάλα τμήματα του λαού μας ιδανικά, αρχές, αξίες, πολιτισμός, προοδευτική κουλτούρα, που δεν βολεύονται στον ασφυκτικό κλοιό της νέας τάξης πραγμάτων.

        Στα ιδανικά αυτά και στις πανανθρώπινες αξίες της τάξης μας μπορούμε να αγκαλιαστούμε, να συντονιστούμε, να αγωνιστούμε μαζί Ελληνες και Βούλγαροι Εργάτες, Αλβανοί και Γιουγκοσλάβοι, Κούρδοι και Σκοπιανοί, Τούρκοι Εργάτες, γιατί μονάχα η Εργατική Τάξη έχει τη δύναμη και το κουράγιο να παίρνει τέτοιες πρωτοβουλίες. Την ίδια στιγμή που τα Νατοϊκά βομβαρδιστικά σκορπούσαν τον θάνατο και την καταστροφή στο Κόσσοβο και την Γιουγκοσλαβία, οι αρχηγοί των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μεταξύ των οποίων και ο Ελληνας Πρωθυπουργός κύριος Σημίτης, συσκέπτονταν στο Βερολίνο για τη πορεία της Ο.Ν.Ε. που προβάλλεται σαν μονόδρομος, ακόμα-ακόμα και σαν εθνικός στόχος.